سکولاریسم در جانِ برخی از ما حزب‌ اللهی‌ها ریشه دوانده؛ وقتی «با هم» کار نمی‌کنیم!

در مدارس ما غیر از اخلاق فردی، باید تشکیلات یاد بدهند!

ما در دفاع مقدس، نیروهای نظامی خودمان را در بسیج، به‌صورت «تشکل» اداره کردیم، ولی متاسفانه حالا نیروهای سیاسی ما هم بلد نیستند تشکل بیابند! یک عده‌ای پشت درِ اتاق بسته، منتظرند تا دودِ سفید لیست انتخابات بیرون بیاید، ولی این بدنه از آن تصمیماتِ پاتوق‌های سیاسی چیزی نمی‌فهمند.

همچنین در عرصۀ اقتصاد؛ کدام تشکیلات معنوی، ولایی و مؤمنانه برای اقتصاد مقاومتی دیده‌اید که جوان‌های حزب‌اللهی «با هم» کار کنند؟! سکولاریسم در جانِ برخی از ما حزب‌اللهی‌ها ریشه دوانده ؛ وقتی «با هم» کارِ اقتصادی نمی‌کنیم.

در مدراس ما غیر از معنویت انفرادی و اخلاق فردی، باید تشکیلات یاد بدهند! در همۀ زمینه‌ها ما نیاز به تشکیلات داریم.

اشکال ما که با وجود این همه امکانات هنوز این همه مشکلات در کشور داریم، این است که مؤمنین، رشد معنوی خود را در کار تشکیلاتی نمی‌بینند. اشکال ما این است که اساساً اخلاق و معنویت منهای تشکیلات در جامعۀ ما تبلیغ و تبیین می‌شود. یک حزب‌اللهی بدون اینکه کار تشکیلاتی بکند و عُرضه و اخلاق تشکیلاتی بودن را داشته باشد، می‌تواند به‌سهولت خودش را حزب‌اللهی و مؤمن بنامد! بله؛ چنین کسی در تظاهرات هم شرکت می‌کند، و حرکت‌های توده‌ای را بلد است، ولی این کافی نیست.

تشکیلات یعنی چه؟

تشکیلات یعنی چه؟ یعنی یک گروهی که می‌خواهند با هم بندگی کنند، و لزوماً وقتی با هم شدند باید تقسیم کار کنند؛ آن‌هم با یک انگیزۀ مساوی، نه اینکه مسئول بیچارۀ اداره، احساس مسئولیت کند ولی دیگران «رفع تکلیفی» کار کنند! اینکه افراد به‌صورت تشکیلاتی حضور پیدا کنند، خیلی فرق دارد. شما بچه‌های هیأت که جمعی‌تان از دانشگاه‌های مختلف اینجا جمع شدید و حضور پیدا کردید، وقتی هیأتی را در دانشگاه راه می‌اندازید، آن بیست نفر هستۀ مرکزی را آیا کسی باید جذب کند تا به هیأت بیایند؟! مداح یا سخنران هر کسی که باشد، آن بیست نفر پایۀ اصلی هیأت مقیّد هستند بیایند و زودتر هم می‌آیند و تقسیم کار هم می‌کنند. در تقسیم کار هم، با هم سرِ پُست‌ها دعوا نمی‌کنند و راحت در مقابل همدیگر کوتاه می‌آیند.

اگر تشکیلاتی نبودی، جلو نیا!

????ولایت‌مداران عزیز! خواستی شعار ولایی بدهی، اگر تشکیلاتی نبودی جلو نیا؛ همان عقب بایست! تو فقط به درد کارهای توده‌ای می‌خوری و بیش از آن نمی‌توانی گره باز بکنی! باید کار تشکیلاتی بلد باشی تا بتوانی با هم‌کیشان خودت تعامل کنی، تقویت کنی و حرکت را جلو ببری! نه اینکه مثل بعضی‌ها، دو روز با هم کار می‌کنند و بعد منشعب می‌شوند و نمی‌توانند با همدیگر کار کنند.

 هیأت ضعیف، چه هیأتی است؟

هیأت ضعیف چه هیأتی است؟ آیا هیأتی است که یک لیدر داشته باشد و ده تا نیروی ضعیف؟! خب اینکه تشکیلات نیست! وقتی در یک هیأت، بیست تا نیروی قوی‌ که هر کدام‌شان می‌توانند ده تا هیأت اداره کنند- دور هم جمع شدند و «باهم» کار کردند، این هیأت واقعاً #قوی می‌شود، این می‌شود «تشکّل»! ولی مگر خودخواهی‌ها اجازه می‌دهد که ما- در عرصه‌های مختلف تشکّل پیدا کنیم؟!

مهم‌ترین تجربۀ هیأت‌داری چیست؟

مهم‌ترین تجربۀ هیأت‌داری این است که در هیأت یک پستی را بگیری، آماده باشی یکی از این جوان‌ها که جذب هیأت شده، پُست خودت را به او بدهی و کمکش کنی. اینجا پُست برای نگه داشتن نیست، نان و آب که ندارد! و در همین رابطۀ تشکیلاتی است که هیأت توسعه پیدا می‌کند؛ نه در تبلیغات بنری و دیواری!

اهل‌بیت(ع) هیچ‌وقت ما را «عشقی» به کربلا دعوت نکرده‌اند

 اهل‌بیت(ع) هیچ‌وقت ما را «عشقی» به کربلا دعوت نکرده‌اند، بلکه فرموده‌اند فقرا سالی یک‌بار به کربلا بروند و ثروتمندان سالی دوبار(تهذیب/6/ 43) وقتی اهل‌بیت(ع) برای ما برنامۀ سفر کربلا تعیین کرده‌اند، این یعنی یک کارِ تشکیلاتی، و این دیگر به عشق و حال ما وابسته نیست! جالب اینجاست که برخی از هیئتی‌ها -خیلی نادر- می‌گویند: «باید هروقت حسّ و حالش را داشتی به کربلا بروی!»

استاد پناهیان
سخنرانی در محضر رهبر معظم انقلاب   95.8.30