حقوق بشر غرب؛ دنبال تقویت خودخواهی‌هاست، نه تأمین حقوق انسان‌ها!


دنبال حقّ «خود» بودن یک چیز است، طرفدار حق و عدالت بودن چیز دیگری است

خیلی‌ها که دم از حق و عدالت می‌زنند، در واقع دنبال حق «خود»شان هستند، نه اینکه دلشان برای حق و عدالت سوخته باشد

در غرب وقتی دم از حقوق بشر زده می‌شود، غرض و نتیجه، تقویت خودخواهی‌های انسان‌ها است نه تأمین حقوق انسان‌ها!

وقتی خودخواهی‌ها در یک جامعه تقویت شود و هر کس به فکر خودش باشد، مستکبران راحت‌تر می‌توانند آن جامعه را غارت کنند و حق مردمش را بخورند. اما اگر به جای اینکه فرهنگ حق خود ترویج شود، فرهنگ دفاع از حق و عدالت - حتی اگر حق به نفع من نباشد یا برای من نفعی نداشته باشد- رواج یابد، جامعه قوی می‌شود و ظالمان قدرت خوردن حق مردم را نخواهند داشت و در نتیجه مردم به حق خودشان هم بیشتر می‌رسند. ولی دشمنان بشریت و عده‌ای ساده‌اندیش، با مطرح کردن حقوق بشر، فرهنگ حق خود طلبی و «فرهنگ مشغول شدن هر کس به خود» را نهادینه می‌کنند.

 اساساً دنبال حقّ «خود» بودن یک چیز است، طرفدار حق و عدالت بودن چیز دیگری است.

 خیلی‌ها که دم از حق و عدالت می‌زنند، در واقع دنبال حق «خود»شان هستند، نه اینکه دلشان برای حق و عدالت سوخته باشد. آنها تا جایی از حق و عدالت صحبت می‌کنند و حاضرند برایش مایه بگذارند، که حق و منفعت خودشان در میان باشد.

 مثلاً شخصی با کلاه‌برداری یا گران‌فروشی پولی جمع کرده و خانه‌ای برای خودش ساخته است. بعد یک پادشاه یا یک کلاه‌بردار زورگوی دیگری آمده و خانۀ او را غصب کرده است. آن شخص اول که دیگر دستش به جایی نمی‌رسد تا خانه‌اش را پس بگیرد، حالا حق‌طلب شده و بگوید: «کِی امام زمان می‌آید تا حق را به حق‌دار برساند؟ کِی امام زمان می‌آید تا حق من را از این آقا بگیرد؟» امام زمان برای این جور حق‌طلبی‌ها نمی‌آید.

باید به چنین حق‌طلبی گفت: «تو که خودت مدام به اطرافیان و جامعه‌ات ظلم می‌کنی؛ و هر ظلمی را به این دلیل که ظاهراً به نفع دنیای خودت هست، می‌پذیری و پذیرفته‌ای، حالا تا ظلمی علیه خودت صورت گرفته، حق‌طلب شده‌ای؟ این «حق‌طلبی» نیست، «حقّ‌خودطلبی» است.»

 حقوق بشر غرب دنبال تقویت خودخواهی‌ها، نه تأمین حقوق. این‌گونه حق‌طلبی هم به درد نمی‌خورد. همچنان که در غرب وقتی دم از حقوق بشر زده می‌شود، غرض و نتیجه، تقویت خودخواهی‌های انسان‌ها است نه تأمین حقوق انسان‌ها.

 حضرت امام(ره) در فرمایشی به خوبی به تفاوت حق‌طلبی و حق‌خودطلبی اشاره می‌فرمایند: «باید اشخاصی كه می‏خواهند صحبت كنند ببینند كه آیا حق را می‏خواهند برای حق؟ بزرگتر چیزی كه انسان اگر آن را داشته باشد كمال بزرگ دارد این است كه حق را برای حق بخواهد. از حق خوشش بیاید برای اینكه حق است. و از باطل متنفر باشد برای اینكه باطل است. اگر حق به دست دشمنش هم اجرا شد، این مالكیت را داشته باشد بر نفس خودش كه آن حق را تعریف كند. و اگر باطل از فرزندش یا دوستانش وجود پیدا كرد، این مالكیت را داشته باشد كه از او تنفر داشته باشد و اظهار تنفر كند. كسانی كه حق را برای حق خواهند اندك‏اند، بسیار اندك. كسانی كه باطل را برای باطل بودنش بُغض بر آن دارند و تنفر از آن دارند اندك‏اند، و بسیار اندك. انسان خودش هم نمی‏تواند بفهمد كه چه كاره است.»

حضرت آیت الله بهجت(ره) نیز در کلامی به تفاوت کسی که منتظر رسیدن به حق و نیاز خود است، و منتظر حقیقی که منتظر برپایی حق است اشاره می‌فرمایند: «اشخاصی را می‌خواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود!»

 کتاب انتظارعامیانه عالمانه عارفانه، اثر علیرضا پناهیان

 

  • ...
    نظر از: ...
    1398/05/07 @ 11:46:24 ق.ظ

    ... [عضو] 

    سلام
    البته فعلا که خودخواهی و تعرض به حقوق دیگران و غارت اموال و غیره… در جامعه خودمان خیلی مشهود و زیاد است.

نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی

درخواست بد!

پارامتر های درخواست شما نامعتبر است.

اگر این خطایی که شما دریافت کردید به وسیله کلیک کردن روی یک لینک در کنار این سایت به وجود آمده، لطفا آن را به عنوان یک لینک بد به مدیر گزارش نمایید.

برگشت به صفحه اول

Enable debugging to get additional information about this error.