دوست داشتن هیچوقت زورکی نبوده و نیست!

نمی‌توانی با مهربانی‌ات کسی را مدیون خودت کنی و موظفش کنی دوستت داشته باشد؛

دوست‌داشتنی که از روی دِین و تشکر باشد، دوست‌داشتن نیست اصلاً.
نمیتوانی کسی را مجبور کنی تپش قلبش را با حرارت دست‌های تو تنظیم کند،

که در شلوغی شهر یک باره به یادت بیفتد و دلش قنج برود؛

من این را خوب فهمیده‌ام، دوست‌داشتن منطق نمی‌شناسد و عشق، دلیل…

اگر روزی فهمیدی پشت «دوستت دارم»های رابطه‌ات دلیل است،

منطق است،

دِین و انجام وظیفه است؛

دکمه‌ی لقِ پیراهن که با چنگ و دندان می‌ایستد، نباش.