از دل تا قلم

خداحافظ ای ربنای غروب

خداحافظ ای رزق و روزی پاك

خداحافظ ای جمع افلاك و خاك

خداحافظ ای لحظه هاي سحر

خداحافظ ای ماه چشمان تر

خداحافظ ای بغض افطارها

خدا حافظ ای ماه  ديدار ها

خداحافظ ای ختم ياسين و نور

خداحافظ ای ماه  عشق و سرور

خداحافظ ای ماه رو راستی

خداحافظ ای بی کم و کاستی

خداحافظ ای قدر زلفت دراز

خداحافظ ای اشتياق  نماز

خداحافظ ای لحظه های دعا

خداحافظ ای ماه ارض و سماء

خداحافظ ای ماه صبر و رضا

تو ای ماه آرامش مرتضی

خداحافظ ا ی گرمی آفتاب

خداحافظ ای خوابهايت ثواب

خداحافظ ای بهترین سرنوشت

تو پای مرا می کشی تا بهشت

خداحافظ ای ماه تقدیر من

سحرهای تو صبح تطهیرمن

خداحافظ ای برکت سفره ها

سحر بیست و هفتم….

 و ایــــن؛

آخرین لیله القدری است که خدا آنرا برای جاماندگانی چو من، ذخیره کرده است.

رمضان گذشت…

و من حتی یک نگاه ویژه، مهمان صاحب الامر زمین، نشده ام.

دویدن های صبح و شبم ، نیز، آنقدر آلوده است، که راه آسمان را برایم، باز نمی کند!

اما دلخوشم، به این سحـــر!

شاید، امشب برایم راهی باز شد.

شاید من هم، با اهل آسمان محرم شدم.

شاید گوشه ای، مرا نیــز، پذیرفتند.

امشب شاید به سوی خانه عزیز مصر که نه، به سوى خانه عزیز اهل زمین، کوچه ای را پیدا کنم.

آی اهل آسمان؛ امشب کاش، نگاهم کنید.

کاش، قبولم کنید،

کاش نام مرا هم، در گوشه ای از سفره آخرین منجی زمین، بنویسید.

به جان عزيزش قسم،

فقط گدای یک نگاه ویژه اویم…همـــین

گذشت….

همه رمضان گذشت….

و مــن، دور آخرین سفره های سحرم، همچنان، به دنبالش، می گردم.

اما گاه فراموش میکنم،

او همیــن جاست …..

و این منم، که سفره دار زمین را، گم کرده ام.

خدا کند، پیدا شوم،

خدا کندکه…. پيدايم کند!

پيدايم کن؛ پادشاه تنهای زمین

من، در مهمانی رمضان هم پيدايت نکرده ام………..

 اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ دَخَلْتُ فِیهِ بِحُسْنِ ظَنِّی بِکَ أَنْ لَا تُعَذِّبَنِی عَلَیْهِ

وَ رَجَوْتُکَ لِمَغْفِرَتِهِ فَأَقْدَمْتُ عَلَیْهِ وَ قَدْ عَوَّلْتُ نَفْسِی عَلَى مَعْرِفَتِی بِکَرَمِکَ

أَنْ لَا تَفْضَحَنِی بَعْدَ أَنْ سَتَرْتَهُ عَلَیَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.

بارخدایا !

از تو آمرزش میطلبم برای هر گناهی که وارد آن شدم به واسطه ی حسن ظنّ به تو که مرا بر آن عذاب نمیکنی

و امیدوار بودم که آن را می آمرزی،

پس به آن اقدام کردم، در حالی که اتّکای من بر کَرَمی بود که از تو می شناختم، که دیگر پس از آن که آن را بر من پوشاندی رسوایم نمیکنی؛

پس بر محمد و آل محمد درود فرست

و این گونه گناهان را بر من بیامرز ای بهترین آمرزندگان!

#بدون شرح

                                                      اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ أَتْعَبْتُ فِیهِ جَوَارِحِی فِی لَیْلِی وَ نَهَارِی وَ

                                                      قَدِ اسْتَتَرْتُ مِنْ عِبَادِکَ بِسِتْرِی وَ لَا سِتْرَ إِلَّا مَا سَتَرْتَنِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

                                                       وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.

                                                                    بار خدایا !
                                                                    از تو آمرزش میطلبم از هر گناهی که در شب و روزم، اعضا و جوارحم را در آن گناه خسته کردم

                                                                    و خود را در پرده ی پوشش خویش، از بندگانت پنهان در حالی که پرده ی حفظی جز پوشش تو نیست؛

                                                                    پس بر محمد و آل محمد درود فرست.
                                                                    و این گونه گناهانم را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!