موضوع: "سفره ی ماه رمضان"
خداحافظی نکن از این ماه
دوشنبه 96/04/05
این ماه را نگه دار
بگذار در تو بتابد
خداحافظی نکن از این ماه ، از ماه خدا که یازده ماه دیگر سال نیز همچنان ماه خداوند است.
آخر کدام روز و کدام شب و کدام هفته و کدام ماه است که از آن خدا نباشد؟
خدا را نبوس و کنارش نگذار. خدا را لای تقویم نگذار، خدا را لای کتاب نگذار، خدا را سر طاقچه نگذار.
این سفره را جمع نکن، این سفره جمع ناشدنی ست.
این مهمانی را بر هم نزن، این مهمانی تمام نا شدنی ست.
با این برکت ها بدرود نکن، این تبرک ها نا منتهی ست.
اصلا کدام سفره است که صاحبش خدا نباشد؟
کدام جشن و سرور و شور و شادمانی ست که بر پاکننده اش او نباشد؟
کدام خیر و برکت و خجستگی ست که از دست او نباشد؟
این ماه را در خود نگه دار، بگذار در تو بتابد.
این فصل را در خود نگه دار، بگذار در تو بروید.
این عید را در خود نگه دار ، بگذار در تو بخندد…
عید فطر و انسان قرآنی
دوشنبه 96/04/05
این دهان بستی دهانی باز شد
کو خورندهی لقمههای راز شد
بنابر آیات 183 تا 186 سورۀ بقره که روزهداری را تبیین کرده برای این ادب آدابآموز سه محصول با تعبیر لعلّ مطرح کرده است :
(لعلّکم تتّقون)
(لعلّکم تشکرون)
(لعلّهم یرشدون)
تقوا، شکر و رشد سه امر اساسی، برای ساماندهی انسان قرآنی است.
زندگی پروادارانه در همه عرصهها، استفاده از نعمتها و امکانات آنچنان که بایسته و شایسته است و مقصدیابی و رفتن به سوی کمال لایق
خود.
یک ماه کام فروبستن میبایست بستر تقویت یا ظهور این سهامر را فراهم کند و اگر چنین شد با آغاز کامگشودن پس از این ماه یعنی عید
فطرکه عید بازشدن دهان جان آدمی با آن ذخیرۀ معنوی است، روزی نو و روزگاری نو آغاز میشود.
انسان قرآنی با توشۀ تقوا ، شکر و رشد جلوه میکند و در تعامل با همهکس و همهچیز بر این سهپایه عمل مینماید.
عید فطر، عید گشودن دهان جان با سهتوشۀ ذخیرهشده در ماه صیام، برای زندگی قرآنی در سال پیشِ رو است.
عیدفطر عید آغاز چنین سالی است.
قصه رمضان را کاش از آخر شروع میکردم
یکشنبه 96/04/04
همیشه وقت خداحافظی دلم تنگ است
و پای بندگی ما هنوز هم لنگ است
گاهی دیدن پایان راه، در اولین قدمها، مسیر را تغییر میدهد.
دوستی میگفت باید دعای وداع ماه رمضان امام سجاد (ع) را، در اولین روزهای ماه رمضان خواند!
دانستن اینکه وقت خداحافظی چه باید گفت، میتواند چشمانمان را باز کند که چه روزهای خاصی پیش روی ماست!
وقتی از زبان سیدالساجدین (ع) بگوییم:
سلام بر تو ای بهترین ماهها که در کنار تو قلبها نرم شد، گناهان کم شد، راه احسان کردن هموار شد و بسیاری از آتش آزاد شدند.
سلام بر تو که با برکت بر ما وارد شدی و آلودگیهای گناهانمان را شستی.
چه بدیهایی که به وسیله تو از ما دور شد و چه خوبیهایی که با تو چون جاری باران به سوی ما روان شد…
امروز برای کسانی که این قصه را از آخر شروع کردهاند، روز پایانی نیست.
امروز روزیست که میتوان : زندگی را، از نو شروع کرد!
دلم می لرزد خدا....
یکشنبه 96/04/04
فقط یک سحر دیگر تا سوت پایان باقی مانده است …
دلم می لرزد خدا….
از شیطانی که پشت دروازه های رمضان، کمین کرده است…
از دنیای شلوغی، که منتظر است، چنان مشغولم کند، که تو را در هیاهوی روزهايش، گم کنم..
از نفس خبیثی، که آرامش امروزش را، حاصل عبادت هایش می داند…نه حاصل عنایت هايت!!!
خدا ….. دلم، تو را برای همیشه می خواهد…
آغوش گرم و بی همتای تو را … که آرامشش را حتی در آغوش مادرم نیز، تجربه نکرده ام…
من …. از دنیای بدون تو … می ترسم …
از شبهای سیاهی که نور یاد تو، دلم را روشن نمی کند…
از روزهای سپيدی …. که بدون هم نفسی با تو و… تاریک ترین لحظه های عمر من هستند …
قلبم … بهانه های لحظه وداع را آغاز کرده است..
و دستانم … لرزش ثانیه های وداع را، پیش کشیده اند …
چه کنم…؟
بی سحرهای روشن …؟
بی زمزمه های ابوحمزه …؟
بی اشکهای افتتاح …. ؟
من بی تو…از پر کاهی سبک ترم…که به اشاره ای، اسیر دست شیطان
می شود…
بمان ….همین جا …. در لابلای تارو پود سجاده ای که به نگاهت خو گرفته است…
بمان…..
من …. بی تو…. فقیرترين انسان عالم ،،،، خدا
خداحافظ ای ماه تقدیر من
یکشنبه 96/04/04
خداحافظ ای ربنای غروب
خداحافظ ای رزق و روزی پاك
خداحافظ ای جمع افلاك و خاك
خداحافظ ای لحظه هاي سحر
خداحافظ ای ماه چشمان تر
خداحافظ ای بغض افطارها
خدا حافظ ای ماه ديدار ها
خداحافظ ای ختم ياسين و نور
خداحافظ ای ماه عشق و سرور
خداحافظ ای ماه رو راستی
خداحافظ ای بی کم و کاستی
خداحافظ ای قدر زلفت دراز
خداحافظ ای اشتياق نماز
خداحافظ ای لحظه های دعا
خداحافظ ای ماه ارض و سماء
خداحافظ ای ماه صبر و رضا
تو ای ماه آرامش مرتضی
خداحافظ ا ی گرمی آفتاب
خداحافظ ای خوابهايت ثواب
خداحافظ ای بهترین سرنوشت
تو پای مرا می کشی تا بهشت
خداحافظ ای ماه تقدیر من
سحرهای تو صبح تطهیرمن
خداحافظ ای برکت سفره ها