موضوع: "نجوای عارفانه"
خداحافظ ای ماه تقدیر من
یکشنبه 96/04/04
خداحافظ ای ربنای غروب
خداحافظ ای رزق و روزی پاك
خداحافظ ای جمع افلاك و خاك
خداحافظ ای لحظه هاي سحر
خداحافظ ای ماه چشمان تر
خداحافظ ای بغض افطارها
خدا حافظ ای ماه ديدار ها
خداحافظ ای ختم ياسين و نور
خداحافظ ای ماه عشق و سرور
خداحافظ ای ماه رو راستی
خداحافظ ای بی کم و کاستی
خداحافظ ای قدر زلفت دراز
خداحافظ ای اشتياق نماز
خداحافظ ای لحظه های دعا
خداحافظ ای ماه ارض و سماء
خداحافظ ای ماه صبر و رضا
تو ای ماه آرامش مرتضی
خداحافظ ا ی گرمی آفتاب
خداحافظ ای خوابهايت ثواب
خداحافظ ای بهترین سرنوشت
تو پای مرا می کشی تا بهشت
خداحافظ ای ماه تقدیر من
سحرهای تو صبح تطهیرمن
خداحافظ ای برکت سفره ها
خوش به حال یا کریم
جمعه 96/04/02
خوش به حال یا کریم هر موقع دلش تنگ میشود
از آن پنجره ی کوچک مسجد به خودت پناه می آورد
بالای محراب مینشیند و تو را صدا میزند
عاقبت به خیر است آنکه یک عمر تو را صدا بزند یاکریم
استغفارشبانه از حضرت علی علیه السلام
پنجشنبه 96/04/01
اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ دَخَلْتُ فِیهِ بِحُسْنِ ظَنِّی بِکَ أَنْ لَا تُعَذِّبَنِی عَلَیْهِ
وَ رَجَوْتُکَ لِمَغْفِرَتِهِ فَأَقْدَمْتُ عَلَیْهِ وَ قَدْ عَوَّلْتُ نَفْسِی عَلَى مَعْرِفَتِی بِکَرَمِکَ
أَنْ لَا تَفْضَحَنِی بَعْدَ أَنْ سَتَرْتَهُ عَلَیَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ.
بارخدایا !
از تو آمرزش میطلبم برای هر گناهی که وارد آن شدم به واسطه ی حسن ظنّ به تو که مرا بر آن عذاب نمیکنی
و امیدوار بودم که آن را می آمرزی،
پس به آن اقدام کردم، در حالی که اتّکای من بر کَرَمی بود که از تو می شناختم، که دیگر پس از آن که آن را بر من پوشاندی رسوایم نمیکنی؛
پس بر محمد و آل محمد درود فرست
و این گونه گناهان را بر من بیامرز ای بهترین آمرزندگان!
خودپرستی بدتر از بت پرستی
دوشنبه 96/03/29
این مسأله بارها مولانا در مثنوی و در سایر کتابهای اخلاقی ومنابع عالی انسانی گوشزد شده است که هیچ فردی از انسان نمیتواند مادامی که در زنجیر خود پرستی اسیر شده است گامی در راه تکامل بردارد.
گویی” خودپرستی” از “بت پرستی” بدتر است.
چون در خودپرستی بکلی خدا از نظر میرود.
هنگامیکه درون انسانی تصفیه شد و مانند آیینه از کدورتهای حرص و از بخل وکینه توزی و نادانی و تهمت زنی و مردم فریبی و خود پرستی پاک شد و ذکر خداوند جلیل و تأمل در مقامات عالم ماورای طبیعی استعداد انسانی را تقویت کرد، آنگاه میتواند به معلومات تازه و درخشان برسد.
مثنوی مولانا
ابن الکوثری..!
یکشنبه 96/03/14
المستغاث بک…
..یابن الحسن ..!
…
“صاحب زمان"،تویی،
ومن..،
“عددی ناچیز"..،
که چندصباحی ،
..میهمان توام ..،
امام مهربان حاضروناظرم!
.."امام زمان"م..!
“یابن آدم!
انما انت ایام!
کلمامضی یوم،
..ذهب بعضک.."..
وتمام بودنم ،
ماندنم ،حقیقت حیاتم،
به"با"توبودن است..
تویی که،
..ابن"الکوثر"ی..!
“یا..
محیی معالم الدین،
.. و..اهله..!”
رمز"باتوبودن"..،
عاشقیست،
محبتی ،زلال وناب..،
ومعرفت..،
باب این عاشقی..!
معشوق،
برای عاشق،
ناشناخته نیست…
تمام عالم،جلوه گاه اوست،
می درخشد..،
چون خورشید..
واضح وروشن..!
“یا…
ابن السبل الواضحه،
یا..
ابن الاعلام اللائحه..”
یا..
ابن فاطمه"الزهرا"!
…
وقتی ،
دراین گذران"ایام “،
اول وآخر مقصودمن ،
رضای تونیست،
نه،..عاشقم..،
ونه ..عارف..،
نه مشتاق..و..
..نه منتظر..!
تنها ،
غباری مکدرم،محجوب..!
“یوم"ی،
که از"صاحب"ش ،جدا،
بیهوده می گذرد،
نیست می شود،
ودرزندان عالم ماده،دفن!
“من اتیکم، نجی!
ومن لم یأتکم،..هلک..!”
…
برگرفته ازبیانات استادبروجردی
اللهم عجل فی فرج مولانا وایدوانصرواحفظ قائدنا